wykształcenia i kwalifikacji
Encyklopedia PWN
podstawowe segmenty struktury społecznej, wielkie grupy i zbiorowości charakteryzujące się tym, że: przynależność do nich jest względnie trwała (przekazywana z rodziców na dzieci) i wynika z posiadania cech społecznych nie związanych z czynnikami biologicznymi i genetyką; cechuje je wewnętrzna zwartość, ale występują między nimi wyraźne dystanse społeczne i bariery; są usytuowane względem siebie w relacjach wyższości–niższości; struktura klasowa ma postać hierarchiczną: klasy uprzywilejowane mają wyższy standard materialny i poziom konsumpcji, uzyskują wyższe dochody, mają korzystniejszą pozycję rynkową.
politechnika
naukozn. wielokierunkowa wyższa uczelnia techniczna o poziomie uniwersyteckim.
[gr. polýtechnos ‘biegły w wielu sztukach’],
ekon., socjol. proces złożonej aktywności fizyczno-umysłowej, której celem jest przekształcenie szeroko rozumianego środowiska w ten sposób, by zwiększyć szanse przeżycia gatunku ludzkiego.
działalność mająca na celu zapewnienie młodzieży w wieku poszkolnym i dorosłym możliwości zaspokajania potrzeb i zainteresowań kult., uzupełniania i poszerzania kwalifikacji, wzbogacania wiedzy i rozwijania umiejętności;
ekon. grupa krajów rozwijających się w Azji i Ameryce Łacińskiej, które w okresie powojennym, zwłaszcza poczynając od lat 60. XX w., weszły w fazę szybkiego rozwoju gospodarczego;
zróżnicowanie społeczne, dyferencjacja społeczna,
socjol. pojęcie odnoszące się do faktu występowania różnic między ludźmi, kategoriami i grupami społ. i ich odmiennego usytuowania w strukturze społ.;
